Dysleksja

Dysleksja - Gabinet Diagnozy i Terapii Psycho - Pedagogicznej w Świdnicy

Ryzyko dysleksji

Badania psycho - pedagogiczne wykazały, iż wśród uczniów przejawiających poważne trudności w nauce, większość stanowią dzieci, których iloraz inteligencji wskazuje na normalny rozwój umysłowy, a niejednokrotnie na bardzo wysoki wskaźnik inteligencji.

Mimo bardzo wysokiego ilorazu inteligencji wiele z nich wykazuje odmienne tempo rozwoju. Są wśród nich dzieci o ogólnym rozwoju nieharmonijnym (czyli dzieci z tzw. fragmentarycznymi deficytami rozwojowymi) - nazywane często już w okresie "zerówkowym" dziećmi z ryzyka dysleksji (wg prof. Bogdanowicz). I właśnie z tymi dziećmi z dysharmoniami rozwojowymi powinno się na rok przed pójściem do szkoły bardziej intensywnie popracować, ponieważ powodzenie w nauce szkolnej mają tylko te, które osiągnęły pełną tzw. gotowość (dojrzałość) szkolną, czyli osiągnęły stopień rozwoju psychofizycznego, pozwalający im sprostać obowiązkom szkolnym.

Jest jednak zawsze pewien procent dzieci, które już od najmłodszych lat życia wykazują odmienne tempo rozwoju. Są wśród nich dzieci o rozwoju przyspieszonym, lub opóźnionym. Aby poprawnie wprowadzić dziecko w naukę szkolną należałoby zbadać w okresie "zerówkowym" na jakim etapie znajduje się rozwój poszczególnych funkcji we wszystkich trzech podstawowych sferach (umysłowej, ruchowej i emocjonalno - społecznej) dziecka w szóstym roku życia. Najczęściej rodzice nie dostrzegają nieprawidłowości i bagatelizują objawy słabszego funkcjonowania spostrzegania, myślenia, koncentracji uwagi, pamięci oraz rozwoju mowy oczekując, iż w szkole dziecko nauczy się wszystkich brakujących orientacji.

Podjęcie działań wyrównawczych w okresie szkolnym odbiera dziecku możliwość pełnej, "spokojnej" terapii na materiale nieliterowym, z równoczesnym bardzo poprawnym wprowadzaniem liter do nauki czytania, przeprowadzania operacji myślowych, tworzenia pojęć abstrakcyjnych (co ma ogromne znaczenie w łatwości nauki matematyki), koncentrowania uwagi i ćwiczenia pamięci logicznej. Realizacja tych wszystkich zadań w okresie nawet wczesnoszkolnym zbiega się z koniecznością realizacji materiału dydaktycznego w szkole i dodatkowo obciąża ucznia w pracy domowej nie przynosząc szybkich i skutecznych efektów.

Warto zatem zdecydować się na badanie tzw. dojrzałości szkolnej na początku realizowania programu "zerówki" i wyrównać ewentualne braki przed pójściem do szkoły.

Dla każdego dziecka zakwalifikowanego do terapii, układany jest w oparciu o wyniki badań psycho-pedagogicznych i logopedycznych indywidualny program wyrównujący mikrodefekty i braki w wiedzy wymaganej w danej kategorii wiekowej.

Dysleksja rozwojowa

Dysleksja rozwojowa to termin określający zespół specyficznych trudności w nauce czytania i pisania. Określenie "rozwojowa" oznacza, iż posiadane trudności występują w nasilonym stopniu od początku nauki szkolnej. "Dysleksja nabyta" to utrata już opanowanej umiejętności, która pojawia się po urazach mózgu (np. po wypadku, czy udarze mózgu).

Dysleksja rozwojowa to nazwa całego zespołu specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu, w uproszczonej formie nazywana dysleksją. Trudności w czytaniu i pisaniu mogą występować u dziecka w trzech formach - spójnie, lub w postaci izolowanej (np. tylko w postaci trudności w nauce ortografii):

  • Dysleksja - specyficzne trudności w nauce czytania, którym często towarzyszą trudności w pisaniu
  • Dysgrafia - trudności w opanowaniu pożądanego poziomu graficznego pisma
  • Dysortografia - specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (nie tylko błędy ortograficzne)
  • Hiperdysleksja - terminem tym określa się trudności w czytaniu ze zrozumieniem. Oznacza to, że czytający dobrze opanował samą technikę czytania, ale słabo rozumie treść czytanego tekstu (co ogromnie wpływa na trudności rozwiązywania zadań tzw. "z treścią", lub poleceń w testach).

Stwierdzenie dysleksji rozwojowej wymaga wielospecjalistycznej diagnozy pedagogicznej (badanie psycho - pedagogiczne i logopedyczne), jak i medycznej w zakresie uszkodzonych analizatorów (głównie wzroku i słuchu). Aby podjąć skuteczną terapię konieczne jest upewnienie się czy zaburzenie ma charakter wyłącznie uszkodzenia parcjalnego (po wykluczeniu wady przez okulistę i laryngologa).

DYSLEKSJĘ ROZPOZNAJE SIĘ GDY STWIERDZAMY:

  • prawidłowy rozwój umysłowy
  • obecność istotnych opóźnień rozwoju funkcji (słuchowo - językowych, wzrokowo - przestrzennych, ruchowych, integracji tych funkcji), które stanowią podstawę do wykształcenia się umiejętności czytania i pisania
  • wczesne występowanie trudności w czytaniu i pisaniu (od początku nauki szkolnej)
  • trudności w czytaniu lub pisaniu są nasilone i długotrwałe, nie ustępują zaraz po podjęciu pomocy w domu, a nawet w pierwszym okresie terapii

Zdarza się, iż rodzice po "załatwieniu dziecku stosownego papierka" (W.Brejnak - DYSLEKSJA poradnik str 28.) poprzestają na tym i tylko domagają się specjalnego traktowania ich dziecka przez nauczycieli. Ta demoralizująca i zgubna dla dziecka bezmyślność niektórych rodziców powoduje niekiedy kompletne "wykolejenie się" młodego człowieka i oczekiwanie osiągnięć bez pracy, co jest rzeczą niemożliwą do realizacji szczytnych celów i zamierzeń.

Gabinet posiada rekomendację Polskiego Towarzystwa Dyslektycznego do prowadzenia terapii (W. Brejnak - Dysleksja poradnik).

Zobacz również